به همت کانون آهنگسازان سینمای ایران، آیین یادبود و بزرگداشت موسیقی‌دان، آهنگساز و مدرس موسیقی، زنده‌یاد ناصر شکرایی، روز چهارشنبه ۲۴ اردیبهشت ۱۴۰۴، در خانه سینما برگزار شد.
اجرای این مراسم را محمدمهدی گورنگی، آهنگساز و از اعضای کانون آهنگسازان سینما، بر عهده داشت. در بخشی از این برنامه، ویدئوهایی از زندگی و آثار زنده‌یاد شکرایی به نمایش درآمد و حاضران با گوشه‌هایی از بیوگرافی، فعالیت‌های هنری و شخصیت انسانی او آشنا شدند.
در این مراسم، هنرمندانی چون علی‌اکبر شکارچی، کیومرث پیرگلو، ناصر فلاحی، محمد میرزمانی، بیتا بهشتیان و هاله مترجم، هر یک از منظری به زندگی، منش و کارنامه‌ی هنری ناصر شکرایی پرداختند.
علی‌اکبر شکارچی، نوازنده‌ی نام‌آشنای کمانچه، ضمن یادآوری سال‌ها دوستی و همکاری با ناصر شکرایی، از منشِ اخلاقی و انسان‌دوستانه‌ی او گفت و بر اهمیت تقویت دوستی‌ها و روابط انسانی در روزگاری دشوار تأکید کرد.
کیومرث پیرگلو، آهنگساز و نوازنده، با لحنی انتقادی از بی‌توجهی دوستان و نزدیکان نسبت به شرایط دشوار زنده‌یاد شکرایی سخن گفت و افزود: «طی ۳۰ سال گذشته که من خارج از ایران بودم، چه بر سر مردم ما آمده که این‌قدر از هم دور و بی‌تفاوت شده‌ایم؟»
ناصر فلاحی، آهنگساز و مسئول پیشین سرودهای آموزش‌وپرورش، با اشاره به فعالیت‌های درخشان شکرایی در حوزه‌ی موسیقی کودک و نوجوان، گفت: «او بیش از ۷۰ سرود برای دانش‌آموزان ایران ساخت؛ آثاری که همچنان در مدارس کشور اجرا می‌شوند.»
محمد میرزمانی، آهنگساز، با ابراز تأسف از فقدان این هنرمند، بر لزوم توجه به شرایط زیستی و حرفه‌ای هنرمندان تأکید کرد و گفت: «چرا باید هنرمندی مانند ناصر شکرایی، در این سن، در سکوت و بی‌خبری ما را ترک کند؟»
بیتا بهشتیان، آهنگساز، در سخنانی کوتاه، بر ضرورت همدلی و حمایت بین اهالی هنر تأکید کرد و به خانواده و دوستان این هنرمند تسلیت گفت.
هاله مترجم، از نزدیکان زنده‌یاد شکرایی و نماینده‌ی خانواده، ضمن تشکر از برگزارکنندگان برنامه، از قضاوت‌های ناآگاهانه و پیش‌داوری‌هایی گفت که گاه زندگی خصوصی هنرمندان را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد.
در خلالِ برنامه، پیام‌های تصویری هنرمندانی چون بهرام دهقانیار، بهنام صبوحی و بیژن بیژنی برای حاضران پخش شد.
همچنین فرهاد رجبی‌راد (نوازنده سه‌تار) و احمدرضا مقصودی (خواننده)، دقایقی به اجرای موسیقی پرداختند.
در ادامه، محمدمهدی گورنگی با برشمردن استقلال هنری و زیست شرافت‌مندانه‌ی شکرایی، گفت: «اگر زمانه‌ی نامردمی‌ها، هنرمندان مستقل را به اجبار خانه‌نشین کرده، ما چرا یادی از هم نمی‌کنیم؟»
او زنده‌یاد شکرایی را هنرمندی دانست که برای منافع شخصی، هنر خود را در خدمت امیالِ بی‌هنران قرار نداد، و گفت: «درد دارد وقتی چنین هنرمندی در بی‌خبری و تنهایی می‌رود.»
گورنگی در بخش دیگری از سخنان خود از حسرت‌هایی که گریبان‌گیر ذهن و هنرِ هنرمندان شده سخن گفت و از بی‌حرمتی‌ها به موسیقی، موسیقی‌دانان و خوانندگانِ زن، عدم آموزش موسیقی در مدارس، کمبود امکانات و آموزش علمی موسیقی، گلایه کرد.
او همچنین به عنوان مدیر اجرایی آیین مستقلِ «سالنوای موسیقی ایران»، بر لزوم تقویت برنامه‌ها و نهادهای مستقل هنری تأکید کرد و گفت که هنرمندان مستقل دیگر از هیچ ارگان و نهادی انتظار کمک ندارند. وی اظهار داشت «ما فقط خودمان را داریم، پس بیشتر باهم باشیم، نهادهای مستقل هنری را تقویت کنیم و برای دردهایمان دنبال چاره از درون خودمان باشیم.»
گورنگی همچنین از تلاش‌های تمامی دست‌اندرکاران برنامه، به‌ویژه مهدی بزرگمهر (آهنگساز، دبیر کانون آهنگسازان و مدیریت مراسم)، رضا خسروی (آهنگساز و طراح پوستر و ویدئوی مراسم)، بهنام صبوحی (آهنگساز و امور اجرایی مراسم)، بیتا بهشتیان (آهنگساز و مدیر هماهنگی مراسم)، محمد فرشته‌نژاد (آهنگساز و مدیریت عکس مراسم)، شورا کریمی (آهنگساز و گوینده‌ی کلیپ مراسم)، یوسف طاهریان (مستندساز و تهیه‌کننده کلیپ مراسم) و همچنین علی دهکردی (مدیرعامل)، مینا جهانگیری (مدیر روابط عمومی) و تمامی مسئولان و کارکنان خانه سینما، قدردانی کرد.
ستار اورکی، آرمان موسی‌پور، محمدرضا دلپاک، رضا مرتضوی، آرش بادپا، آلبرت آراکلیان، مهران اکرمی، علی تفرشی، شهروز حقی و ... از دیگر هنرمندان حاضر در این برنامه بودند.
ناصر شکرایی، آهنگساز، نویسنده و مدرس موسیقی، متولد ۵ شهریور ۱۳۳۵ در شمیران تهران بود. او اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴ در سکوت و بی‌خبری چشم از جهان فرو بست.
